Floyd meyvedır yıllardır kendi sıkletini domine ediyor, saçma bahanelerle Manny den kaçıyor, korkak (ya da aşırı ihtiyatlı demeli belki de) dövüşüp çoğu zaman sıkıcı , antipatik tavırlarıyla sinir bozuyor olabilir. Ancak yiğidi öldürmeden hakkını vermeliyim ki her zaman çok üst seviye bir sporcu olmuştur gözümde. Müthiş bir profesyonel olarak ringde kazanmak için gerekli olan herşeyi, belki de en kusursuz hayata geçiren adamdır. Daha doğrusu adam-dı-. Maçı izleyen herkes hakem Cortez' in boksörlere öpüşün barışın deyip, Ortiz' in puanını sildikten sonra hadi devam dediğini görmüştür. Dolayısı ile dangoz Ortiz, özür faslını uzatıp belasını bulmuştur, bunda kural dışı hiçbirşey yok, Mıyvidir in hanesine bir KO daha yazılacaktır ammaaaa.. Boks böyle bir spor değil, sporcu olmak böyle bir şey değil. Yok efendim bu profesyonel arena işin ucunda milyon dolarlar var dersen o senin bakış açın derim. Adam sana gard dahi almamışken ve ilk yumruktan sonra bile öylece dururken attığın yumruğun boksla alakası yoktur. Bunun tek amacı olabilir; boksunu sevmediği halde çeşitli sebeplerle sana saygı duyan insanların sayısını sıfırlamak. Evet Ortiz kerizlik etmiş olabilir ama boks her ne kadar tezat gibi dursa da centilmen bir spordur. Frazier, Ali' ye zor zamanında borç vermeye kalkmış sonra da 15 raund boyunca Ali' yi dövmüştür. Tyson bir dönem yere yapıştırdığı rakiplerinden şuurları açılınca özür dilemiştir (gerçi kulak fetişidir kendisi ya neyse), Vitali, Shannon Brigs' i 12 raund çuval gibi dövmüş ama maçın sonunda karısına ''kocanın kocaman bir yüreği var, onunla gurur duymalısın demiştir. Örnekler çoktur ama Floyd' un yaptığını yapan tek bir gerçek şampiyon yoktur. Böyle bir galibiyeti kendine hak gören şampiyon falan değil, olsa olsa korkaktır.
'Neredeyim bilmiyorum/Her taraf sisler içinde/Ateşim yok yanıyorum/İhtimaller denizinde' Memleketin en müstesna Rock gruplarından Yüksek Sadakat' e ait bu güfte ile bahsi geçen denizde uzun ve zorlu parkur yüzüşünü gerçekleştirmeye en yakın sporcumuzun 3. raundun sonunda bana hissettirdikleri ne yazık ki benzer. Muhtemelen yerden kalkmaya çalışırken Avni Yıldırım da buna benzer şeyler hissetmiştir. Yıllar yılı profesyonel boks arenasında sayıları bir elin parmağını geçmeyecek Türk boksör, bizleri bu denizden karaya ulaşma ve hatta çıktıkları karada bir yaşam formu oluşturma konusunda heyecanlandırdı. Yaşam formundan kastım, anlaşılacağı üzere, bu büyük arenada söz sahibi olacak yeni boksörler, antrenörler, organizatörler, tesisler ve hatta turnuvalar çıkarabilmekti. Ama olmadı. Temel boks becerilerini farklı kuşaklarda göç ettikleri Avrupa ülkelerinde edinen Türk ailelerinin çocukları ve onların elde ettiği başarılar şüphesiz guru...
Yorumlar
Yorum Gönder